Kobiety i mężczyźni wcale nie mają takich samych potrzeb.
Często to, co dla mężczyzny jest w relacji oczywiste dla kobiety wcale nie jest.
Banalny przykład- mężczyzna powiedział rok temu, że kocha kobietę i dla niego jest to temat uznany za oczywisty. Nie ma potrzeby tego afirmować.
Natomiast kobieta takiej afirmacji potrzebuje.
Jest takich różnic ogrom, i relacje będą się walić dopóki się o tych różnicach nie będziemy uczyć, by móc potem je szanować.
Bardzo często mężczyzna jest zaskoczony tym, jak nagle kobieta obraca się o 180 stopni.
Nagle odchodzi.
Tylko, że to co widzi mężczyzna to nagle.
A dla kobiety to nigdy nie jest nagle.
Dla kobiety „nagle” jest momentem przelania się po długim, albo nawet bardzo długim okresie tego, co powoli przyczyniało się do momentu kiedy już nie ma odwrotu.
Kobieta latami czeka, komunikuje ( jak, to już inna kwestia) to co dla niej ważne, i czeka na zmianę.
Nagle odejście nigdy nie jest efektem „bo nagle się jej odwidziało” tylko ale efektem tego, że tak długo czekała….że nagle brakło w baku tego, co napędzało czekanie.
To lata bycia nie słyszaną, nie widzianą…( tak jak chciałyby być widziana, co może się różnic od tego jak mężczyzna ją widzi).
To lata życia bez prawdziwej obecności, bez prawdziwego połączenia.
To wtedy przychodzi nagle.
I to wcale nie jest tak, że to wina mężczyzny czy kobiety. Sprawa jest jeszcze bardziej złożona.
#1. Kobieta często czeka i czeka, ale komunikuje to na co czeka z niekoniecznie właściwego miejsca w sobie.
Często może nieświadomie manipulować, rozmawiać z pretensją w tonie, karać i nagradzać. Często może chcieć wywrzeć wpływ na mężczyźnie z poziomu dziecka w sobie, nie dorosłej kobiety np oczekując aż parter się domyśli. Pod tym bardzo często kryje się zablokowane gardło i strach przed wyrażaniem siebie. Wtedy kobieta może projektować na mężczyznę tak wielkie oczekiwania, że są one nie do sprostania przez normalnego człowieka.
Wtedy kobieta latami żyje w przeświadczeniu, że nie jest wysłuchana, a problem leży u samej podstawy. W komunikacji, oraz w wyjściu z małej dziewczynki w sobie i stanięciu do dorosłej kobiecości.
Na jednym z moim programów jest OBSZERNY moduł o komunikacji. Polecam go kobietom, które czują się niewysłuchane. To na ile słyszą nas inni, dużo więcej mówi o nas samych :)i naszej relacji ze sobą i swoimi potrzebami.
#2 Mężczyźni którzy nie rozwijają się, nie poszerzają swojej świadomości często w relacji dobijają do ściany.
A ta ścianą często przyczynia się do wyschnięcia relacji, ponieważ to wzrost i rozwój są najbardziej naturalne dla związku nie ścianą.
Mężczyzna często dobija do ściany, kiedy relacja prosi się o więcej.
Więcej uważności, więcej intencjonalności, więcej obecności, więcej głębi czy zejścia w swoje emocje.
To jest najczęściej dla mężczyzn trudność nie do przeskoczenia. Jeśli a utknięci w swoich schematach i nie ma otwartości na rozwój i zmianę relacja zacznie cierpieć, nawet z takiego powodu, że kobieta w swojej naturze zawsze chce więcej.
Więcej obecności. Więcej uważności. Ona zabiera mężczyznę do lepszej wersji siebie, jeśli on nie będzie trzymał się swoich starych ram za wszelką cenę. Nie chodzi o to, by się dał kobiecie za nos prowadzić, absolutnie nie.
Ale żeby nie bał się patrzeć w ścianę i pytać samego siebie, czy czasem tam nie ma szansy na wzrost i pogłębienie relacji.
Gdy dochodzimy do ściany to relacja wisi na włosku, ale znowu, dla mężczyzny relacja często jest uznana za fakt dokonany ( chyba, że się rozwija i jest świadomy więc wtedy wie, że tak nie jest).
Natomiast dla kobiety relacja to ciągły proces. Gdy nie ma ciągłej inwestycji w relację, dla kobiety to jest kwestia czasu, kiedy nastąpi przełom nie do odwrócenia.
Mam nadzieję, że jest to pomocny wpis i zachęci do refleksji:) albo przynajmniej poszerzy zrozumienie !
Magdalena